Be My eyes. Δανείστε τα μάτια σας για λίγο…

Πριν από λίγες μέρες είχα την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω μία εφαρμογή που είχα εδώ και πολύ καιρό στο κινητό μου. Είχα ενθουσιαστεί όταν πρωτοκυκλοφόρησε και την εγκατέστησα αλλά δεν κατάφερα να την χρησιμοποιήσω πιθανώς λόγω κάποιου προβλήματος σε παλιότερη έκδοση και μετά την «ξέχασα». Τελικά όμως με κάποιο updateαλλά και με εκ νέου είσοδο στην εφαρμογή μετά την δωρεάν εγγραφή που είχα κάνει παλιά, η εφαρμογή δούλεψε! Είναι μία από τις φορές που η νέα τεχνολογία δίνει τόσο άμεσα και απλά λύση σε ένα πρόβλημα, και με έκανε να νιώσω τόσο όμορφα όταν την χρησιμοποίησα.

Τι το ιδιαίτερο κάνει όμως το Be My Eyes; Ουσιαστικά «δανείζει» τα μάτια σας για λίγο διάστημα σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Αυτό το πετυχαίνει κάνοντας βιντεοκλήση στο κινητό σας από το κινητό του ατόμου που έχει ανάγκη. Εκείνος ή εκείνη θα στρέψει την κάμερα του κινητού του σε κάποιο σημείο και θα σας ζητήσει να του διαβάσετε ή να το περιγράψετε τι βλέπετε στην οθόνη του κινητού σας. Μπορεί να θέλει να διαβάσετε ένα κουτί με χάπια, μία ταμπέλα στο δρόμο, ή σε κάποιο δημόσιο χώρο (π.χ. ιατρείο), να του πείτε τι χρώμα μπλούζα κρατάει ή οτιδήποτε άλλο. Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να τον βοηθήσετε και να μιλήσετε μαζί του. Μην ανησυχείτε δεν είστε υποχρεωμένοι να απαντήσετε σε όποια κλήση λάβετε. Η εφαρμογή είναι έξυπνα φτιαγμένη ώστε όταν κάποιος χρήστης που έχει ανάγκη ζητήσει βοήθεια επικοινωνεί με πολλούς τυχαίους «βοηθούς» ταυτόχρονα και εν τέλει συνδέει τον πρώτο που θα αποδεχτεί την κλήση. Αν δηλαδή λάβετε κλήση και δεν έχετε χρόνο ή δυνατότητα να απαντήσετε απλά απορρίπτετε την κλήση όπως θα κάνατε και στο κινητό σας και κάποιος άλλος διαθέσιμος εθελοντής απαντά.

Η εφαρμογή για κάποιον εθελοντή αλλά και άτομο με προβλήματα όρασης είναι πολύ απλή. Την πρώτη φορά που την ανοίγετε θα κάνετε μία απλή εγγραφή με ένα email και έναν κωδικό. Στη συνέχεια, θα ορίσετε αν είστε εθελοντής ή άτομο με προβλήματα όρασης, θα επιλέξετε την γλώσσα στην οποία μπορείτε να επικοινωνείτε (μπορείτε να διαλέξετε πάνω από μία) και αυτό είναι. Πιθανότατα θα σας ζητηθεί να επιτρέψετε στην εφαρμογή να σας ειδοποιεί όταν π.χ. είναι κλειδωμένο το κινητό, και να δώσετε πρόσβαση στο μικρόφωνο κατά την λειτουργία της (…για να μπορεί να σας ακούσει ο καλών). Αντίστοιχα ο χρήστης με προβλήματα όρασης θα δώσει επιπλέον πρόσβαση στην εφαρμογή για την κάμερα του κινητού του.

Εδώ βλέπετε την πολύ απλή οθόνη της εφαρμογής καθώς έχει ανοίξει στο κινητό μου.

Ουσιαστικά δεν απαιτείται να κάνετε κάτι πέραν της εισόδου (login ελληνιστί…) με τους κωδικούς σας. Βλέπετε τους εγγεγραμμένους χρήστες (άτομα με προβλήματα όρασης, και εθελοντές) και μπορείτε να κάνετε μερικές ρυθμίσεις (πατώντας το γρανάζι πάνω δεξιά) επιλέγοντας την γλώσσα επικοινωνίας, αλλάζοντας τον κωδικό σας ή τις ρυθμίσεις ειδοποιήσεων. Εννοείται ότι δεν είναι απαραίτητο να έχετε ανοικτή την εφαρμογή συνεχώς για να βοηθήσετε! Αν έχετε ρυθμίσει σωστά τις ειδοποιήσεις θα σας «χτυπήσει» την κατάλληλη στιγμή όπως κάθε άλλη εφαρμογή (π.χ. viber). Αν περάσει καιρός χωρίς κάποια κλήση μην απογοητευτείτε. Επιβεβαιώστε ότι είστε συνδεδεμένοι στον λογαριασμό σας. Έτσι κι αλλιώς οι εθελοντές είναι πάρα πολλοί αναλογικά με τους χρήστες. Πέραν αυτού μπορείτε από την αρχική οθόνη πατώντας την καρδιά να δείτε και πραγματικές ιστορίες που αφηγούνται τόσο οι εθελοντές όσο και τα άτομα με προβλήματα όρασης. Σίγουρα θα σας δώσουν ένα επιπλέον κίνητρο, και μπορείτε κι εσείς να στείλετε ένα mail μέσω της εφαρμογής περιγράφοντας κάποια εμπειρία σας και ίσως να δείτε αργότερα την ιστορία σας στην εφαρμογή (εννοείται μετά από συνεννόηση με τους δημιουργούς της εφαρμογής, για την ώρα μόνο στα αγγλικά). Εξυπακούεται πως η εφαρμογή είναι δωρεάν. Αυτονόητο όμως πως αν είστε στο «δρόμο» και χρησιμοποιήσετε δεδομένα κινητής για την βιντεοκλήση θα χρεωθείτε ή θα αφαιρεθούν από το υπόλοιπό σας. Αν όμως είστε σε WiFi σύνδεση προφανώς δεν υπάρχει χρέωση.

Εγώ έτυχε να δεχτώ κλήσεις παλιότερα αλλά λόγω του θέματος με το login μου τελικά ποτέ δεν κατάφερνα να συνδεθώ με κάποιον αν και απαντούσα (και ξενέρωνα πρέπει να παραδεχτώ). Μετά το επιτυχημένο login όμως κατάφερα και δέχτηκα 2 κλήσεις! Η πρώτη ήταν από έναν Ινδό! Μου μίλησε πολύ ευγενικά στα αγγλικά, με ρώτησε από που είμαι και στη συνέχεια μου εξήγησε ότι έχει μπροστά του ένα ηλεκτρονικό όργανο μουσικής (αυτά τα «προχωρημένα» keyboards αν τυχαίνει να ξέρετε). Έστρεψε την κάμερα του κινητού του προς την οθόνη του οργάνου και μου ζήτησε να του διαβάζω τιμές και τίτλους ρυθμίσεων καθώς πάταγε κουμπιά. Ούτε λίγο ούτε πολύ αν και εντελώς άμουσος τον βοήθησα να παίξει μουσική (αφού κλείσαμε προφανώς) έχοντας ρυθμίσει σωστά το όργανό του! Ο διάλογός μας κράτησε περίπου 10 λεπτά. Κάποιες φορές χρειάστηκε να του πω να γυρίσει λίγο το κινητό δεξιά ή αριστερά για να βλέπω άλλο σημείο της οθόνης με τις ρυθμίσεις και να του διαβάζω αλλά ήταν πολύ απλό. Τη δεύτερη φορά μίλησα με έναν Έλληνα! Αυτή τη φορά ο άνθρωπος μου ζήτησε να του διαβάσω ενδείξεις από δύο τηλεκοντρόλ κλιματιστικών. Φανταστείτε πόσο απλό ήταν για μένα αλλά και πόσο σημαντικό για εκείνον. Με ένα λάθος κουμπί θα μπορούσε να γυρίσει το κλιματιστικό στη ζέστη ή να βάλει λάθος θερμοκρασία και να υποφέρει μέχρι να καταφέρει να το ρυθμίσει. Και εγώ μέσα σε 2 λεπτά τον βοήθησα απλά κοιτώντας την οθόνη του κινητού μου. Όπως αναφέρει και η εφαρμογή ήταν μία μικρή πράξη καλοσύνης. Παρακάτω παραθέτω το σύνδεσμο για την ιστοσελίδα όπου μπορείτε για να κατεβάσετε την εφαρμογή στο κινητό σας (είτε iOS, είτε Android), αλλά και να διαβάσετε περισσότερα για τον τρόπο που λειτουργεί. Να σημειώσω επίσης ότι μπορείτε να ζητήσετε να γίνει δοκιμαστική κλήση χωρίς τελικά να σας καλέσει κάποιος, απλά για να δείτε πως λειτουργεί και τι ένδειξη θα δείτε στην οθόνη του κινητού σας. Σας προτείνω αφενός να την εγκαταστήσετε και να γίνετε μέλος της ομάδας των εθελοντών που είναι πάνω από 1,5 εκατομμύριο σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα, αλλά και να την προτείνετε πιθανώς σε κάποιον φίλο ή γνωστό που μπορεί να την έχει ανάγκη. Γίνετε τα μάτια κάποιου για λίγο και κάντε μία μικρή πράξη καλοσύνης!

https://www.bemyeyes.com

 

Dolfi – Πλύσιμο ρούχων με … υπερήχους.

Στο άκουσμα της λέξης τεχνολογία οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, φέρνουν στο νου τους ηλεκτρονικές συσκευές, μικροτσίπ, κινητά και ταμπλέτες. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η τεχνολογία είναι κρυμμένη στην καθημερινότητά μας, σε αντικείμενα που θεωρούμε δεδομένα πια ενώ η πλειοψηφία αυτών ήταν άγνωστα στους παππούδες μας. Στις συσκευασίες, στα ρούχα, στα φάρμακα, στις μετακινήσεις μας, και στον εξοπλισμό του σπιτιού μας. Μία “οικιακή συσκευή” θα σας παρουσιάσω λοιπόν, που φιλοδοξεί να φέρει, αν όχι επανάσταση, μία σημαντική αλλαγή στον τρόπο που πλένουμε ρούχα. Και ιδιαίτερα όσα συνήθως πλέναμε “στο χέρι”. Αυτά τα ρούχα με την ειδική σήμανση ότι δεν μπαίνουν στο πλυντήριο.

Η νέα αυτή συσκευή ονομάζεται Dolfi και βρίσκεται σε εξέλιξη ήδη η καμπάνια συλλογικής χρηματοδότησης στην ιστοσελίδα Indiegogo. Τo Dolfi είναι στην πραγματικότητα μία μικρή συσκευή παραγωγής υπερήχων.

Παράγοντάς τους δημιουργεί μικροσκοπικές φυσαλίδες μέσα στο νερό και μαζί με το απορρυπαντικό αφαιρεί τους λεκέδες από τα ρούχα χωρίς να χρειάζονται τρίψιμο. Η διαδικασία είναι απλή. Γεμίζουμε μία λεκάνη ή τον νιπτήρα με νερό, βάζουμε τα ρούχα μέσα μαζί με το Dolfi, προσθέτουμε το ανάλογο απορρυπαντικό και ενεργοποιούμε την συσκευή. Σε περίπου μισή ώρα με σαράντα λεπτά τα ρούχα μας θα είναι πλυμένα! Αρχικά πολύ οικονομικά καθώς ακόμα και σε σύγκριση με πλυντήρια που έχουν πρόγραμμα για ευαίσθητα η κατανάλωση ρεύματος είναι 80 φορές λιγότερη. Επιπλέον απολύτως αθόρυβα καθώς το Dolfi παράγει υπερήχους που δεν … ακούμε. Ιδανικό για μεταξωτά, κασμιρ, μάλλινα (για να μην μπουν στο πλύσιμο), αλλά και παιδικά ρούχα ή λούτρινα που δεν πλένονται εύκολα με τρίψιμο.

Πέραν αυτού λόγω του πολύ μικρού του μεγέθους (ζυγίζει 300 γραμμάρια) μπορούμε να το πάρουμε μαζί σε ένα ταξίδι και να γλιτώσουμε έξοδα για καθαριστήρια σε περίπτωση που ένα μεταξωτό ρούχο λερωθεί και πρέπει να φορεθεί ξανά σύντομα.

Εδώ μπορείτε να δείτε και ένα μικρό βίντεο παρουσίαση της συσκευής.

Από την άλλη μεριά έχουμε και κάποιες μικρές παραχωρήσεις που πρέπει να κάνουμε. Αρχικά ακόμα κι αν είμαστε στο σπίτι το Dolfi δεν πλένει μεγάλη ποσότητα ρούχων, όχι πάνω από 1-2 κιλά. Επιπλέον το Dolfi κάνει μόνο πλύσιμο και όχι ξέβγαλμα, αυτό θα πρέπει να το αναλάβετε εσείς (για την ώρα…). Όπως για όλα τα ευαίσθητα το στέγνωμα γίνεται με άπλωμα χωρίς στύψιμο, εκτός κι αν έχετε στεγνωτήριο και το ρούχο επιτρέπεται να μπει. Τέλος υπάρχει και ο παράγοντας κόστος που αν και αρκετά μικρότερο από ένα πλυντήριο ρούχων είναι σημαντικός. Ταυτόχρονα όμως αν κάποιος πάρει την απόφαση μπορεί να εκμεταλλευθεί την προσφορά για τους πρώιμους χρηματοδότες της καμπάνιας. Το Dolfi προσφέρεται στα $99 για τους πρώτους 500 που θα το παραγγείλουν ($109 αν δεν προλάβετε…). Σε αυτά τα χρήματα θα πρέπει να προσθέσετε και άλλα $25 για αποστολή εκτός Ηνωμένων Πολιτειών. Σύνολο περίπου 110€ με τις σημερινές ισοτιμίες Ευρώ/Δολλαρίου. Θα χρειαστεί βέβαια να περιμένετε όπως και για όλες τις παρόμοιες καμπάνιες, με τις πρώτες παραδόσεις να υπολογίζονται τον Αύγουστο του 2015.

Η συσκευή θα είναι φυσικά πιστοποιημένη για χρήση μέσα σε νερό και επίσης θα λειτουργεί σε όλες τις χώρες καθώς κάποιες έχουν διαφορετική τάση ρεύματος 110v αντί για 220v της Ελλάδας. Το όνομά της είναι εμπνευσμένο από τα… δελφίνια (Dolphins) καθώς θεωρούνται οι πιο προχωρημένοι “χρήστες” των υπερήχων στον πλανήτη. Μέρος μάλιστα των εσόδων θα διατεθεί για την έρευνά τους και την βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους. Η ομάδα που το δημιουργεί συνεργάζεται με μία εταιρεία ειδικευμένη στην τεχνολογία υπερήχων στην Ελβετία. Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στην σελίδα του προϊόντος στο Indiegogo. Καλές πλύσεις!

Eπιλέγοντας τον κατάλληλο φορητό υπολογιστή

Ως άνθρωπος που είμαι βουτηγμένος στα bits και τα bytes, (πληροφορεξαρτημένος δηλαδή…) δέχομαι συχνά μία κλασική ερώτηση: «Ποιό(ν) υπολογιστή/laptop/tablet/κινητό να πάρω;» Το σημερινό άρθρο λοιπόν θα αφιερωθεί σε μία από τις περιπτώσεις αυτές και συγκεκριμένα στον φορητό υπολογιστή. Πιθανώς να ακολουθήσουν κι άλλα που θα αφορούν τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Όπως, ίσως, αντιλαμβάνεστε δεν υπάρχει μία απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Υπάρχουν όμως βασικές παράμετροι που θα σας οδηγήσουν στην απάντηση που σας αφορά προσωπικά.

Σημαντική παράμετρος 1η: Τι χρήση σκοπεύετε να κάνετε με τον (φορητό) υπολογιστή σας.

Σημαντική παράμετρος 2η: Πόσα χρήματα διαθέτετε.

Η πρώτη παράμετρος είναι αυτή που θα καθορίσει τα χαρακτηριστικά του υπολογιστή που θα διαλέξετε. Η δεύτερη θα είναι αυτή που πιθανώς να σας οδηγήσει να βάλετε λίγο νερό στο κρασί σας ή να καταλήξετε στον καταλληλότερο για εσάς υπολογιστή ανάμεσα σε διαφορετικά μοντέλα που κυμαίνονται κοντά στον προϋπολογισμό σας. Το σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να πάρετε βιαστικές αποφάσεις μπαίνοντας σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών και βουτώντας το πρώτο laptop που θα σας δώσουν ή θα σας αρέσει το χρώμα του (!).

Στις επιμέρους τεχνικές λεπτομέρειες τώρα, που συνήθως είναι και αυτές που δυσκολεύουν όσους δεν είναι γνώστες.

Επεξεργαστής : Η καρδιά (ή ο εγκέφαλος) του υπολογιστή που ευθύνεται σε σημαντικό ποσοστό για την απόδοσή του και την ταχύτητα απόκρισης καθώς τον χρησιμοποιούμε. Προσπαθήστε να επιλέξετε όσο το δυνατό ισχυρότερο επεξεργαστή. Κι αυτό γιατί είναι ένα κομμάτι του φορητού που σπανίως μπορεί να αναβαθμιστεί (σχεδόν ποτέ δηλαδή). Σε μελλοντικές αναβαθμίσεις του λογισμικού λοιπόν αν ο επεξεργαστής δυσκολευτεί να τα βγάλει πέρα θα αναγκαστείτε να αλλάξετε όλον τον υπολογιστή (μιλάμε πάντα για φορητό).  Το μέγα ζήτημα βέβαια είναι πως ξέρετε ποιος είναι ο δυνατότερος επεξεργαστής. Για αυτό υπάρχει πια μία πάρα πολύ βολική ιστοσελίδα που λέγεται cpuboss. Σε αυτό λοιπόν μπορείτε να κάνετε σύγκριση δύο επεξεργαστών ακόμα και διαφορετικών εταιρειών και να δείτε την απόδοση τους σε διάφορους τομείς, όπως π.χ. οι επιδόσεις , η κατανάλωση (σημαντικό σε έναν φορητό υπολογιστή), το κόστος κ.λπ. Να σημειώσω εδώ πως η ταχύτητα χρονισμού που αναφέρεται στα χαρακτηριστικά και συνήθως πια μετράται σε GHz για τους επεξεργαστές, δεν είναι απόλυτο κριτήριο. Οπότε μην βιαστείτε να ανακηρύξετε νικητή αυτόν με το μεγαλύτερο νούμερο στα Ghz που θα δείτε στα ταμπελάκια των καταστημάτων.

Μνήμη RAM : Εκεί που αποθηκεύονται τα δεδομένα για επεξεργασία όσο λειτουργεί ο υπολογιστής. Μετριέται πια σε Gigabyte (GB) και καλό είναι να προτιμήσετε τα μεγαλύτερα μεγέθη. Προσωπικά θεωρώ τα 4GB το κάτω όριο για τα συστήματα που πωλούνται σήμερα. Θα βρείτε φυσικά και με 2GB laptops αλλά αποφύγετέ τα αν δεν υπάρχει σημαντικό στρίμωγμα στην τσέπη σας. Πέραν αυτού ρωτήστε ή ελέγξτε μόνοι σας στα sites των εταιρειών αν το laptop που ζαχαρώνετε επιδέχεται αναβάθμιση της μνήμης RAM. Αφενός κάποια δεν “παίρνουν” παραπάνω, αφετέρου σε όσα το υποστηρίζουν μπορείτε να τα αναβαθμίσετε αργότερα, κερδίζοντας κάποια χρήματα. Προσοχή επίσης όμως γιατί μία μελλοντική αναβάθμιση δεν σημαίνει απαραίτητα προσθήκη νέων chip. Τα laptops έχουν συχνά “θέσεις” πάνω στις οποίες “κουμπώνουν” τα chip της μνήμης RAM. Αν λοιπόν αυτές οι θέσεις είναι ήδη κατειλημμένες, σε μία μελλοντική αναβάθμιση θα αφαιρεθούν τα μικρότερης χωρητικότητας για να μπουν τα νέα.

Σκληρός δίσκος : Η αποθήκη του υπολογιστή σας, εκεί που γράφονται όλα σας τα αρχεία. Όσο μεγαλύτερη χωρητικότητα έχει (πάλι σε GB) τόσο πιο πολλά αρχεία (ή μεγαλύτερα) θα μπορείτε να αποθηκεύετε. Τα 500GB είναι πια καθεστώς ακόμα και σε φτηνούς φορητούς αυτή την εποχή. Σε πιο ακριβά μοντέλα θα βρείτε είτε μεγαλύτερης χωρητικότητες, είτε solid state disks (SSD) που αντί για περιστρεφόμενους δίσκους αποθηκεύουν τα δεδομένα σε chip. Είναι πολύ γρηγορότεροι αλλά και σαφώς ακριβότεροι ανά GB χωρητικότητας. Θα σας αποζημιώσουν όμως στη χρήση καθώς η εκκίνηση του υπολογιστή γίνεται σε λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα και οι εφαρμογές ανοίγουν άμεσα.

Κάρτα γραφικών : Αν δεν έχετε σκοπό να παίξετε τα τελευταία παιχνίδια με τρισδιάστατα γραφικά ή να χρησιμοποιήσετε κάποια εφαρμογή που εκμεταλλεύεται την κάρτα γραφικών σας τότε δεν έχει ουσία να αναζητήσετε κάτι ιδιαίτερο σε αυτόν τον τομέα. Για καθημερινή χρήση η πλειοψηφία των καρτών γραφικών που ενσωματώνουν τα laptops αρκεί. Παρόλα αυτά αν ο υπολογιστής έχει μία “ειδικευμένη” κάρτα με ξεχωριστή μνήμη RAM, δεν θα δεσμεύσει μέρος της μνήμης RAM που αναφέραμε νωρίτερα ειδικά για την οθόνη. Κι αυτό θα είναι ένα κέρδος στην απόδοση.

Οθόνη : Αφενός σε αυτόν τον τομέα μιλάμε για το μέγεθος, αφετέρου για την ανάλυση. Το μέγεθος είναι θέμα πρακτικό βέβαια καθώς θα βρείτε φορητούς με οθόνες από 10 έως και 18 ίντσες. Η ανάλυση όμως έχει να κάνει με την ευκρίνεια της οθόνης οπότε όσο μεγαλύτερη τόσο πιο ποιοτική η εικόνα. Προσωπικά είμαι φίλος των 13 ιντσών αλλά οι 15 ίντσες είναι αρκετά συνηθισμένες. Πιο ψηλά αρχίζει και χάνεται η έννοια της φορητότητας κατά τη γνώμη μου αλλά ο καθένας έχει διαφορετικές ανάγκες.

Βάρος : Σε αυτό πρέπει να δώσετε σημασία αν σκοπεύετε να μεταφέρετε συχνά το laptop. Αν θέλετε laptop για να το μετακινείτε μεταξύ σπιτιού και εξοχικού 2 φορές το χρόνο τότε ο τομέας αυτός δεν θα πρέπει να σας απασχολήσει πολύ. Αν όμως ο υπολογιστής σας θα είναι καθημερινό εργαλείο δουλειάς, μην παρασυρθείτε κρατώντας για μερικά δευτερόλεπτα στα χέρια σας ένα laptop. Ένας λίγο ελαφρύτερος υπολογιστής θα αφήσει χώρο για άλλα πράγματα στην τσάντα σας και θα ξεκουράσει τον ώμο σας στις δύσκολες μέρες. Μην ξεχνάτε επίσης να υπολογίσετε στο βάρος και τον φορτιστή που συχνά δεν είναι και τόσο ελαφρύς. Από την άλλη όσο πιο πολύ ελαφραίνουν τα laptops τόσο αυξάνεται και η τιμή. Προσωπικά θεωρώ ότι πάνω από τα 2 με 2,5 κιλά η κατηγορία αλλάζει σε ντουlap-top.

Αυτονομία/μπαταρία : Άλλο ένα χαρακτηριστικό που ίσως δεν ενδιαφέρει πολλούς. Για όσους όμως δουλεύουν συχνά μόνο με την μπαταρία θα πρέπει να την ελέγξουν και να σκεφτούν αν αρκεί για τα διαστήματα που θα είναι μακριά από τις πρίζες. Εδώ θα παίξει ρόλο τόσο ο επεξεργαστής καθώς οι νεότερες γενιές τους είναι λιγότερο ενεργοβόρες, όσο και η μπαταρία η χωρητικότητα της οποίας κάνει τη διαφορά και στο βάρος όμως. Τέλος μην ξεχνάτε ότι η μπαταρία είναι πρακτικά αναλώσιμο και σε βάθος χρόνου η απόδοσή και η διάρκειά της μειώνεται.

Εγγύηση : Μην παραβλέψετε αυτή την παράμετρο αν θέλετε να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. Τα  laptops έχουν πολύ υψηλότερο κόστος επισκευής και πολλές φορές αν είναι έκτος εγγύησης είναι ασύμφορο. Προσωπικά δεν προτείνω σε κανέναν φορητό υπολογιστή που έχει εγγύηση μικρότερη των δύο ετών. Ακόμα περισσότερο προτρέπω για επέκτασή της όταν είναι αυτό δυνατό με κάποιο επιπλέον κόστος, κατά προτίμηση από την “μαμά” εταιρεία. Επιπλέον σημειώστε πως εγγύηση από εγγύηση διαφέρει. Άλλο επισκευή μετά από 1-2 βδομάδες με παράδοση και παραλαβή από τον κάτοχο κι άλλο επισκευή στον χώρο σας την επόμενη εργάσιμη μέρα. Ακόμα υπάρχουν και εταιρείες που προσφέρουν επισκευή ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος (π.χ. θραύση από πτώση). Υπολογίστε τα όλα. Των φρόνιμων τα παιδιά…

Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που μπορεί να σας επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό, όπως το πλήθος των θυρών USB, η παρουσία οπτικής μονάδας DVD ή Blu-ray κ.λπ. Είναι όμως μικρότερης σημασίας καθώς τα περισσότερα laptops έχουν κοινά στοιχεία. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω όμως θα σας δώσει το laptop που χρειάζεστε. Όπως διαπιστώσατε δεν έκανα καμία αναφορά σε μάρκες, παρόλο που η εμπειρία μου έχει κατατάξει κάποιες πιο ψηλά στις επιλογές μου. Η πρότασή μου όμως είναι να σκεφτείτε τι έχει σημασία περισσότερο για εσάς και να μην τσιγκουνευτείτε λίγα χρήματα παραπάνω για κάποιο χαρακτηριστικό που πιθανώς να σας κάνει ευκολότερη την καθημερινότητά σας. Μην αμελήσετε να ελέγξετε και στα ηλεκτρονικά καταστήματα με τη βοήθεια των μηχανών αναζήτησης τιμών (skroutz.gr, bestprice.gr) προς όφελος του πορτοφολιού σας.

Καλές αγορές!

Πίσω στο χρόνο – Merlin το ηλεκτρονικό παιχνίδι της δεκαετίας του 70.

Παίζετε ηλεκτρονικά παιγνίδια; Στον υπολογιστή, στο κινητό, την ταμπλέτα ή στην παιγνιδομηχανή; Το σημερινό άρθρο θα κάνει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο στην εποχή που ακόμα και η κατοχή ηλεκτρονικού υπολογιστή ήταν κάτι το άγνωστο για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Πολλοί από εμάς δεν είχαν γεννηθεί ακόμα τότε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή (της ιστορίας μας…). Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο πατέρας μου βρέθηκε στην Αμερική για ένα επαγγελματικό ταξίδι. Επιστρέφοντας έκανε μία μικρή “εισαγωγή” προϊόντων που δεν υπήρχαν στην Ελλάδα και ένα από αυτά ήταν και ο Merlin. Ο Merlin (ας μου επιτραπεί το αρσενικό όνομα) ήταν ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι κατασκευασμένο στα τέλη της δεκαετίας του 70. Ξεχάστε λοιπόν τα χειριστήρια, ξεχάστε τις “κασέτες” παιγνιδιών, ξεχάστε τις έγχρωμες οθόνες, ξεχάστε τις οθόνες γενικότερα! Ο Merlin ήταν ο “ηλεκτρονικός μάγος” όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το κουτί του.

Πως ήταν όμως ο Merlin; Δείτε μία φωτογραφία. Ο δικός μου Merlin είναι λίγο ταλαιπωρημένος από κάποιες πτώσεις (όχι επειδή έχανα!) οπότε προτίμησα μία εικόνα από το ίντερνετ. Λειτουργεί όμως κανονικά :-).

Φωτογραφία του Junkyardsparkle

Στο κέντρο λοιπόν μία σειρά από λαμπάκια – κουμπιά (λειτουργούσαν με την αφή-πίεση!) και στο κάτω μέρος μερικά ακόμα με ξεχωριστές “λειτουργίες”. Στο πάνω μέρος ένα μεγάλο ηχείο. Στο πίσω μέρος το διαμέρισμα για 6 μπαταρίες ΑΑ (που ουσιαστικά διπλασίαζαν το βάρος της συσκευής). Στο δεξί πλαϊνό μέρος ένας διακόπτης on-off και από την άλλη πλευρά ένα βύσμα για μετασχηματιστή. Προσοχή, όχι φορτιστής, μετασχηματιστής. Τόσο απλό αλλά και τόσο επαναστατικό για την εποχή του, δημιουργημένο από έναν απόφοιτο του Χάρβαρντ με διδακτορικό που είχε εργαστεί στη NASA (όχι, παίζουμε!) . Και είχε ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά έξι παιχνίδια διαθέσιμα για “ατελείωτες” ώρες διασκέδασης! Αναλυτικά:

1. TIC-TAC-TOE – Η γνωστή σε όλους μας Τρίλιζα. Για να ορίσουμε το δικό μας Χ πατάγαμε πάνω στο αντίστοιχο κουμπί το οποίο στη συνέχεια αναβόσβηνε. Με το κουμπί COMPUTER TURN στο κάτω μέρος ζητούσαμε από τον Merlin να κάνει τη δική του κίνηση που εμφανιζόταν με ένα σταθερά αναμμένο λαμπάκι. Το παιχνίδι βέβαια τελείωνε αρκετά σύντομα. Τρεις περιπτώσεις: Είτε χάναμε οπότε ακουγόταν ένας ήχος σαν ηλεκτρονικό πολυβόλο, είτε κερδίζαμε οπότε ακουγόταν μία χαρούμενη μελωδία, είτε είχαμε ισοπαλία οπότε ακουγόταν ένας ουδέτερος ήχος. Το αστείο με αυτό το παιχνίδι ήταν πως μπορούσες και να «κλέψεις». Αν ήθελες πατούσες και δεύτερο ή και τρίτο κουμπί πριν ζητήσεις να παίξει ο Merlin και κέρδιζες με πονηρό τρόπο!
2. Music Machine – “Μηχανή” μουσικής για επίδοξους συνθέτες. Εδώ είχαμε κάτι πιο σύνθετο αλλά και πιο δημιουργικό. Κάθε κουμπί αντιστοιχούσε σε μία νότα (το 0 έκανε και παύση) και με λίγη προσπάθεια μπορούσε κανείς να καταγράψει μία ακολουθία από νότες που στη συνέχεια μπορούσε να αναπαράξει ο Merlin. Φυσικά ούτε λόγος για αποθήκευση της μελωδίας μας. Με το σβήσιμο του Merlin όλα χάνονταν! Μπορούσαμε όμως να γράψουμε τα νούμερα σε ένα χαρτί για να μην την ξεχάσουμε. Στις οδηγίες υπήρχαν και έτοιμες “παρτιτούρες” με αριθμητική μορφή.
3. ECHO – Ηχώ με 9 επίπεδα δυσκολίας! Στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Merlin άναβε μία ακολουθία από 1-9 λαμπάκια τα οποία έπρεπε να επαναλάβει ο παίκτης με την ίδια ακριβώς σειρά. Αναλόγως των λαθών άναβαν και κάποια λαμπάκια ώστε να προσπαθήσεις πάλι μέχρι να τη βρεις. Μπορούσες επίσης να παίξεις και με δύο άτομα το παιχνίδι. Ο ένας καθόριζε “στα κρυφά” την ακολουθία και ο άλλος έπρεπε να την βρει.
4. BlackJack 13 – Για επίδοξους τζογαδόρους! Για να αποφύγετε τα άσκοπα έξοδα σε καζίνο μπορούσατε να παίξετε μία ελαφριά έκδοση blackjack με τα τραπουλόχαρτα να αντιστοιχούν στα αριθμημένα λαμπάκια. Για να πάρετε “χαρτί” πατούσατε το κουμπί hit me και αν το άθροισμα ξεπερνούσε το 13 χάνατε. Αντίστοιχα ο Merlin άρχιζε με ένα δικό του «χαρτί»  που εμφανιζόταν με ένα σταθερά αναμμένο λαμπάκι.
5. Magic Square – Μαγικό τετράγωνο. Σε αυτό το παιχνίδι ο σκοπός ήταν να καταφέρει ο παίκτης να ανάψουν όλα τα λαμπάκια εκτός από το μεσαίο. Αρχίζοντας με έναν τυχαίο αριθμό από αυτά αναμμένο οποιοδήποτε κουμπί πατούσες έκανε το ίδιο και τα γειτονικά του να αλλάζουν κατάσταση από αναμμένα σε σβηστά και αντίστροφα. Πατώντας τα κατάλληλα κουμπιά μπορούσες τελικά να καταλήξεις στο μαγικό τετράγωνο.
6. Mindbender – Η σπαζοκεφαλιά με επίσης 9 επίπεδα δυσκολίας. Το πιο δύσκολο παιχνίδι του Merlin. Αναλόγως επιπέδου δυσκολίας υπήρχε μία τυχαία ακολουθία από κουμπιά που έπρεπε να πατήσεις με συγκεκριμένη σειρά. Σε κάθε προσπάθεια ο Merlin άναβε αντίστοιχα λαμπάκια για να υποδείξει πόσα κουμπιά είχες βρει και αν κάποια ήταν σε λάθος σειρά. Θύμιζε αρκετά Mastermind.

Δεν ξέρω αν στην εποχή του Playstation 4 σας φαίνονται βαρετά όλα αυτά αλλά εκείνη την εποχή ακόμα και το να κατανοήσεις τον τρόπο που παιζόταν κάποιο παιχνίδι ήταν ιδιαιτέρως συναρπαστικό (πόσο μάλλον να κερδίσεις σε κάποια από αυτά). Ούτε λόγος φυσικά για ελληνικές οδηγίες. Τις αγγλικές δεν τις διάβασα ποτέ αλλά τις ανακάλυψα στο παγκόσμιο ιστό και μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ. Επίσης υπάρχει και ένα σύντομο άρθρο στη Wikipedia (στα αγγλικά) εδώ όπως και αρκετά βίντεο στο youtube όπου παρουσιάζονται τα παιχνίδια.

Με αυτά τα παιχνίδια λοιπόν καταπιάστηκα πολλές φορές στα παιδικά μου χρόνια. Δεν σας κρύβω ότι όταν ήμουν μικρότερος δεν μπορούσα να αντιληφθώ πως αυτό το περίεργο μηχάνημα έπαιζε σαν αντίπαλός μου ή έκανες κινήσεις για να απαντήσει στις προσπάθειές μου. Πίστευα ότι με κάποιο τρόπο επικοινωνούσε με έναν άνθρωπο κάπου μακριά που του έδινε εντολές! Έναν άγρυπνο χειριστή! Αργότερα βέβαια κατάφερα να κερδίσω και στα πιο δύσκολα παιχνίδια, και ένιωσα πως όλα ήταν ένα κύκλωμα. Όπως ανέφερα και πιο πριν οι αυτονόητες «ευκολίες» των σημερινών συσκευών έλαμπαν δια της απουσίας τους. Ούτε θύρα ακουστικών , ούτε ένταση ήχου, ούτε ένδειξη μπαταρίας, ούτε αναβαθμίσεις αλλά και ούτε και χώραγε σε τσέπες! Τελικά όμως αυτό που έμεινε ήταν η διασκέδαση!

Εσείς παίξατε ποτέ με κάτι αντίστοιχο ή πιάσατε απευθείας τα Gameboy;-)

Βιβλιοκριτική – Οδηγίες για τη ζωή στη γή από έναν αστροναύτη

Επιστρέφω με μία ακόμα ανάρτηση βιβλιοκριτικής μίας βιογραφίας από αυτές που διάβασα πρόσφατα. Η συγκεκριμένη είναι αυτοβιογραφία του Καναδού αστροναύτη Chris Hadfield και ο τίτλος της είναι An Astronaut’s guide to life on earth. Δεν θυμάμαι από που ανακάλυψα το βιβλίο αλλά τελικά το έλαβα σαν δώρο από αγαπητό μου φίλο μέσω του Amazon σε ηλεκτρονική μορφή (Kindle e-book). Μπορείτε βέβαια να το βρείτε και σε έντυπη μορφή αλλά και σε ηχογραφημένο CD ή αρχείο για download. Είναι γραμμένο στα αγγλικά προφανώς και δεν γνωρίζω αν υπάρχει μεταφρασμένη έκδοση στα ελληνικά αν και το κείμενο δεν έχει δύσκολες ορολογίες κατά τη γνώμη μου. Η έντυπη έκδοση έχει 304 σελίδες.

 

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Το πρώτο (PRE-LAUNCH=πριν την εκτόξευση) είναι ουσιαστικά τα γεγονότα που τον οδήγησαν στο να γίνει αστροναύτης αρχίζοντας φυσικά από την παιδική του ηλικία και το όνειρο που έκανε όταν είδε την πρώτη προσελήνωση στις 20 Ιουλίου του 1969. Σε αυτό το μέρος του βιβλίου θα μάθετε για τα παιδικά του χρόνια, τις σπουδές του και την μετέπειτα καριέρα του στην πολεμική αεροπορία του Καναδά, πριν ακόμα δημιουργηθεί καναδική διαστημική υπηρεσία (CSA αντίστοιχη της NASA). Όπως είναι προφανές ο Hadfield διέπρεψε φτάνοντας να γίνει δοκιμαστής πιλότος του Αμερικανικού Ναυτικού. Το 1991 όμως η CSA μέσω αγγελίας σε εφημερίδες αναζήτησε υποψήφιους αστροναύτες. Φυσικά απάντησε δίνοντας ένα βιογραφικό σημείωμα (σε μορφή τόμου…) μαζί με άλλους 5.329 υποψηφίους! Τα υπόλοιπα και άκρως ενδιαφέροντα περιγράφονται στις σελίδες του πρώτου μέρους.

Το δεύτερο μέρος (LIFT-OFF=εκτόξευση) περιγράφει την πορεία του για τα τρία συνολικά διαστημικά ταξίδια μαζί με όλες τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με αυτά. Και πιστέψτε με είναι πάρα πολλές και ουσιαστικά επηρεάζουν την ζωή του χρόνια πριν μπει μέσα στην κάψουλα που βρίσκεται στο πάνω μέρος ενός πυραύλου που θα τον μεταφέρει στο διάστημα. Η εκπαίδευση είναι εντατική αλλά ουσιαστική με γνώμονα πάντα την ασφάλεια αλλά και την επίτευξη της αποστολής. Και παρόλο που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί «άχρηστη» την παρουσία των αστροναυτών στο διάστημα (και στον διεθνή διαστημικό σταθμό ISS) μέσα από τις σελίδες του βιβλίου γίνεται σαφές ότι η παραμονή των ανθρώπων αυτών σε τροχιά προσφέρει πάρα πολλά στην ανθρωπότητα.

Το τρίτο μέρος (COMING DOWN TO EARTH=επιστρέφοντας στη γή) είναι ένα είδος επιλόγου και ανακεφαλαίωσης για το τι συμβαίνει όταν ο ίδιος ολοκληρωσε την «εξωγήινη» καριέρα του. Και μη νομίζετε πως οι 3 διαστημικές πτήσεις είναι συνηθισμένες για τους αστροναύτες. Ο Hadfield είναι βετεράνος του διαστήματος καθώς υπάρχουν και πολλοί αστροναύτες που δεν πετούν ποτέ! Παρόλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στις αποστολές βοηθώντας από τη γη σε βαθμό αντίστοιχο όσων βρίσκονται στο διάστημα.

Αν και το βιβλίο στο σύνολό του είναι πολύ ενδιαφέρον μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση δύο κεφάλαια. Το πρώτο «What’s the next thing that could kill me?» (ποιό είναι το επόμενο πράγμα που θα μπορούσε να με σκοτώσει;) αναφέρεται στην αλλαγή του τρόπου σκέψης του ως αστροναύτη (και νωρίτερα ως δοκιμαστή πιλότου) ώστε να είναι πάντα σε εγρήγορση για περιστατικά που μπορεί να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή του. Το δεύτερο «Aim to be a zero» (στόχευε στο να είσαι μηδέν) περιγράφει πόσο σημαντικό είναι για έναν άνθρωπο με τόσες πολλές ευθύνες αλλά και γνώσεις που είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για την αποστολή του, να κρατάει ένα ουδέτερο προφίλ. Όταν είναι ακόμα νέος και «άπειρος» μεταξύ των υπόλοιπων να μην το παίζει «ξερόλας». Όταν είναι μεγαλύτερος και σε ηγετικές θέσεις να δίνει βάρος στην πρόοδο της ομάδας και όχι στην προσωπική του επιτυχία ως «αρχηγός». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε ένα σημείο του βιβλίου «…because anyone who views him-or herself as more important than the «little people» is not cut out for this job» (δηλαδή όποιος βλέπει τον εαυτό του ως πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα «ανθρωπάκια» δεν είναι κατάλληλος για αυτή τη δουλειά). Στις διαστημικές πτήσεις κάθε μέλος της ομάδας είναι εξίσου σημαντικό και ο αρχηγός βρίσκεται εκεί ως εμπειρότερος συντονιστής με στόχο να πετύχει η αποστολή. Μήπως όμως και στη γη μπορούμε να το εφαρμόσουμε αυτό;

Αν και το βιβλίο έχει χωριστεί στα μέρη που προαναφέρθηκαν συχνά ο Hadfield κάνει flashbacks στην παιδική του ή νεότερη ηλικία για να αναφερθεί σε γεγονότα που την επηρέασαν αργότερα. Φυσικά δεν λείπουν και προσωπικά περιστατικά που με έκαναν να γουρλώσω τα μάτια αρκετές φορές. Χαρακτηριστική είναι η αφήγηση ενός περιστατικού όπου πετώντας μαζί με έναν φίλο του με ένα μικρό αεροπλάνο διαπίστωσαν πως ανάμεσα στα πόδια τους κυκλοφορούσε ένα φίδι…

Δεν σας κρύβω ότι είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες βιογραφίες που έχω διαβάσει ποτέ. Όχι μόνο γιατί εξιστορεί τη ζωή ενός αστροναύτη που είναι τουλάχιστον συναρπαστική αλλά γιατί μέσα στις σελίδες της βρίσκει κανείς ενδιαφέρουσες συμβουλές που φυσικά εφαρμόζονται και σε πιο «κοινούς» βίους. Πέραν αυτού μαθαίνει κανείς λεπτομέρειες για τη ζωή και την εκπαίδευση των αστροναυτών που ούτε φαντάζεται πως υφίστανται. Προτείνεται φυσικά ανεπιφύλακτα προς ανάγνωση!

Δοκιμή μακράς διάρκειας – Ηλεκτρική οδοντόβουρτα Braun Oral-B Triumph 5000

Ποιά είναι η σχέση σας με τον οδοντίατρό σας; Εγώ τα πάω μια χαρά μαζί της αλλά με τα εργαλεία της έχω ένα μικρό θέμα. Πριν από μερικά χρόνια λοιπόν μετά από ένα καλό σφράγισμα αποφάσισα να ακούσω τη συμβουλή της και να προσέξω λίγο περισσότερο τη στοματική μου υγιεινή. Αγόρασα λοιπόν μία ηλεκτρική οδοντόβουρτσα την οποία χρησιμοποιώ ανελιπώς πάνω από δύο χρόνια και σε αυτό το άρθρο θα σας την παρουσιάσω.

Η οδοντόβουρτσα που επέλεξα ως γνήσιος gadget lover και μετά από ενδελεχή έρευνα στο παγκόσμιο ιστό για τιμές και χαρακτηριστικά ήταν η Oral-B Triumph Professional Care 5000. Από όσο θυμάμαι όταν την αγόρασα από ένα (διαδικτυακό) φαρμακείο είχε περίπου 110€. Αν σας φαίνεται ακριβή θα επανέλθω αργότερα στο κόστος αλλά με το σκεπτικό πως θα γλιτώσω στο μέλλον κάποιες «επισκευές» στα δόντια μου έκανα το μεγάλο βήμα. Και δεν το μετάνιωσα.

Περιγραφή.

Η οδοντόβουρτσα είναι ηλεκτρική όπως ανέφερα και συγκεκριμένα με επαναφορτιζόμενη μπαταρία. Εξωτερικά έχει πλαστικό περίβλημα με λευκές και γαλάζιες αποχρώσεις και στο πίσω μέρος έχει μια αρκετά μεγάλη λαστιχένια επιφάνεια για να μην γλιστρά κατά τη χρήση. Στα πλαϊνά το πλαστικό έχει ασημί χρώμα δίνοντας μία αλουμινένια υφή. Το πάχος της είναι αρκετό σε σχέση με μία κοινή οδοντόβουρτσα αλλά όχι ενοχλητικό για το πιάσιμο. Χωρά άνετα στην παλάμη ενός ενήλικα ή ενός παιδιού που πάει σχολείο, αλλά σίγουρα στην αρχή θα χρειαστείτε χρόνο για να τη συνηθίσετε. Στο πάνω μέρος θα βρείτε μία μεταλλική υποδοχή σαν καρφί για τα ανταλλακτικά βουρτσάκια που δέχεται. Μπροστά υπάρχουν δύο κουμπιά. Το πρώτο στρογγυλό και μεγαλύτερο ενεργοποιεί και απενεργοποιεί τη λειτουργία της (on-off ελληνιστί) και το δεύτερο τριγωνικό αλλάζει τα προγράμματα (τί έγινε ρε παιδιά οδοντόβουρτσα πήραμε ή τηλεόραση;). Κοντά στη βάση υπάρχει μία ευμεγέθης οθόνη υγρών κρυστάλλων (lcd βρε…) που εμφανίζει τη κατάσταση της μπαταρίας με μία εικόνα όπως αυτή στα κινητά τηλέφωνα. Έχει τέσσερα επίπεδα φόρτισης και όταν σβήσουν όλα αναβοσβήνει για να μας ειδοποιήσει οτι πρέπει να τη φορτίσουμε. Μαζί βέβαια υπάρχει και μία βάση φόρτισης που ουσιαστικά είναι ένα πλαστικό δακτυλίδι συνδεδεμένο με μία πρίζα μέσα στο οποίο ακουμπάτε τη βάση της οδοντόβουρτσας.

Η φόρτιση γίνεται επαγωγικά χωρίς να υπάρχουν μεταλλικές επαφές δηλαδή, κάτι αρκετά χρήσιμο στο γεμάτο υγρασία και νερό περιβάλλον του μπάνιου μας. Εκτός από αυτό υπάρχει και μία βάση με διαφανές καπάκι για έως και 4 διαφορετικά βουρτσάκια πάνω στην οποία «κουμπώνει» αν θέλετε ο φορτιστής. Αν όμως δεν έχετε κοντά στον νιπτήρα σας πρίζα (όπως εγώ) μπορείτε να τα κρατάτε και ξεχωριστά. Επιπλέον η οδοντόβουρτσα συμπεριλαμβάνει έναν ασύρματο δέκτη με μία δεύτερη και μεγαλύτερη οθόνη υγρών κρυστάλλων (lcd μη τα ξαναλέμε…) που εμφανίζει διάφορες ενδείξεις κατά τη χρήση ή την τρέχουσα ώρα όταν η οδοντόβουρτσα δεν λειτουργεί. Η Braun ονομάζει αυτόν τον δέκτη Smart Guide.

Στη συσκευασία θα βρείτε επίσης τρία διαφορετικά βουρτσάκια που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αναλόγως του προγράμματος που ενεργοποιείτε.Τέλος περιλαμβάνει μία πρακτική θήκη ταξιδίου από γαλάζιο ημιδιάφανο πλαστικό που φιλοξενεί εκτός από την οδοντόβουρτσα και δύο ανταλλακτικά βουρτσάκια.

Χρήση.

Υποθέτοντας πως έχετε κάνει την πρώτη φόρτιση που θα διαρκέσει αρκετές ώρες και έχετε ετοιμοπόλεμη την οδοντόβουρτσα, ας δούμε πως λειτουργεί. Αρχικά θα βάλετε ένα από τα βουρτσάκια στο πάνω μέρος κουμπώνοντάς το. Σημείωση ότι κάθε συσκευασία περιέχει και δύο μικρά χρωματιστά δακτυλίδια που εφαρμόζουν στο βουρτσάκι κατ’ επιλογή. Αν λοιπόν η οδοντόβουρτσα χρησιμοποιείται από τον/την σύντροφό σας και (γιατί όχι) από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς σας, με αυτό το δακτυλίδι ξεχωρίζετε τίνος είναι το κάθε βουρτσάκι (που προφανώς θα έχετε αποθηκεύσει στη βάση που αναφέρθηκε νωρίτερα).

Πατώντας το κουμπί ενεργοποίησης η οδοντόβουρτσα θα αρχίσει να πάλλεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς περιστρέφοντας το βουρτσάκι αριστερά δεξιά. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι σκόπιμο, αφού έχετε βάλει πάνω του την οδοντόκρεμα να την απλώσετε στα δόντια σας, να ανάψετε την οδοντόβουρτσα όταν αυτή είναι ήδη μέσα στο στόμα σας. Σε αντίθετη περίπτωση θα εκτοξευτεί η οδοντόκρεμα στον καθρέπτη του μπάνιου σας, μπορεί και σε κανένα μάτι. Ο θόρυβος δεν θα έλεγα πως είναι υπερβολικός αλλά υπάρχει ένα μικρό τρέμουλο λόγω του μοτέρ που όμως συνηθίζεται πολύ σύντομα. Οι κινήσεις όμως που κάνει το βουρτσάκι είναι ταχύτατες και αποτελεσματικές σε σημείο που αν σε κάποιο διάστημα αργότερα δοκιμάσετε μία κοινή οδοντόβουρτσα να νομίζετε πως δεν κάνει τίποτα. Τα προγράμματα που διαθέτει η οδοντόβουρτσα είναι πέντε (!). Το κλασσικό που διαρκεί 2 λεπτά, το εκτενές που διαρκεί 3, ένα για ευαίσθητα δόντια/ούλα με λιγότερες περιστροφές, ένα για λεύκανση (που απαιτεί ειδικό βουρτσάκι που περιλαμβάνεται σαν δείγμα) και τέλος ένα για μασάζ στα ούλα. Το κλασσικό βουρτσάκι έχει μία σειρά από πλαστικές τριχούλες σε κυκλική διάταξη. Αυτό της λεύκανσης περιλαμβάνει στο κέντρο ένα κίτρινο λαστιχένο στέλεχος που βοηθά. Το τρίτο (που ονομάζεται floss action) έχει εκτός από τις τριχούλες και τέσσερις απολήξεις σε σχήμα μικρής σφήνας που μπαίνουν ανάμεσα στα δόντια καθώς τα πλένετε και λειτουργούν ως νήμα για καλύτερο βούρτσισμα (αν και δεν αντικαθιστούν νήμα).

Από ό,τι είχα δει υπάρχει και ένα επιπλέον διαθέσιμο βουρτσάκι που δεν συμπεριλαμβάνεται μέσα στη συσκευασία που είναι ειδικά για όσους φορούν σιδεράκια. Προσωπικά χρησιμοποιώ κυρίως το κλασσικό πρόγραμμα μαζί με τα βουρτσάκια floss action. Έχω δοκιμάσει βέβαια όλα τα προγράμματα. Αν έχετε ευαίσθητα δόντια το αντίστοιχο πρόγραμμα σίγουρα θα σας ταιριάξει καθώς είναι πιο «ελαφρύ» στις δονήσεις. Η λεύκανση με άφησε αδιάφορο αλλά για όσους θέλουν όμορφο χαμόγελο πιθανώς να είναι πιο κατάλληλη. Το μασάζ ούλων από την άλλη το βρήκα διασκεδαστικό (γαργαλάει και λίγο) αλλά θα χρειαστεί να βάζετε τη βούρτσα πάνω σε αυτά για να έχετε αποτέλεσμα. Αναλόγως του επιλεγμένου προγράμματος η εξωτερική οθόνη εμφανίζει και ένα διαφορετικό σύμβολο. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που έχουν τα βουρτσάκια είναι πως οι άκρες από τις τριχούλες ξεθωριάζουν σκόπιμα με τη χρήση, ώστε σε ένα περίπου τρίμηνο να καταλάβετε ότι έχει έρθει η ώρα να τα αντικαταστήσετε. Κι αν καθυστερήσετε λίγο δεν χαλά ο κόσμος αλλά προτείνεται για λόγους υγιεινής και καλύτερης απόδοσης. Η διάρκεια της μπαταρίας εξαρτάται από τη χρήση φυσικά, αλλά προσωπικά διαπίστωσα πως διαρκεί πείπου 7-10 βουρτσίσματα. Σε κάθε περίπτωση το μεσοδιάστημα μεταξύ αυτών είναι υπέρ αρκετό για να ολοκληρωθεί μία φόρτιση. Ακόμα κι αν έχετε ξεχαστεί πάντως και «μείνετε από μπαταρία», με φόρτιση λίγων λεπτών μπορείτε να έχετε αρκετή ενέργεια για ένα βούρτσισμα. Η οδοντόβουρτσα με το σκεπτικό ότι πρέπει να πλύνετε για 2 λεπτά τα δόντια σας κάνει ένα μικρό χαρακτηριστικό τρέμουλο κάθε 30 δεύτερα για να σας υπεθυμίσει πως πρέπει να αλλάξετε πλευρά. Στην οθόνη ενδείξεων μάλιστα μπορείτε να δείτε έναν κύκλο χωρισμένο σε 4 μέρη που αναβοσβήνουν καθώς βουρτσίζετε τα δόντια σας. Πέραν αυτού σε περίπτωση που πιέσετε παραπάνω από το ιδανικό την οδοντόβουρτσά σας πάνω σε αυτά εκείνη αντιδρά με μία δόνηση στο χερούλι της και μία κόκκινη ένδειξη στην οθόνη, σημάδι για να μειώσετε την πίεση. Στο τέλος του βουρτσίσματος άν έχετε ολοκληρώσει ή ξεπεράσει τον χρόνο των δύο λεπτών η εξωτερική οθόνη εμφανίζει ένα προσωπάκι που χαμογελά. Αν μάλιστα βάλετε το εκτενές πρόγραμμα μετά από τρία λεπτά το προσωπάκι θα σας κλείσει και το μάτι! Η εξωτερική οθόνη συμπεριλαμβάνει δύο μπαταρίες που αφενός βοηθούν την ασύρματη επικοινωνία με την οδοντόβουρτσα αφετέρου συντηρούν το ρολόι που εμφανίζει την ώρα όπως αναφέρθηκε νωρίτερα. Σε περίπτωση που πάτε ταξίδι πάντως υπάρχει ένα μικρό κουμπί στην οδοντόβουρτσα που απενεργοποιεί την επικοινωνία με τη βάση. Σύμφωνα με το φυλλάδιο οδηγιών μπορείτε να το κάνετε αν πετάξετε με αεροπλάνο για να μην σας μπερδέψουν με … τρομοκράτη (επειδή εκπέμπει σε κάποια συχνότητα προφανώς…). Η μπαταρία αν και επαναφορτιζόμενη μπορεί να αντικατασταθεί. Στην πρίζα φόρτισης υπάρχει ένα μικρό εξόγκωμα που εφαπτόμενο με το κάτω μέρος της οδοντόβουρτσας λειτουργεί ως κλειδί για την ανοίξετε από κάτω και να αντικαταστήσετε την μπαταρία. Δεν γνωρίζω βέβαια πόσο κάνει καθώς μετά από 2,5 χρόνια χρήσης η δική μου συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά.

Εντυπώσεις – συμπεράσματα.

Όπως ανέφερα και νωρίτερα θα χρειαστείτε λίγο χρόνο για να συνηθίσετε την οδοντόβουρτσα αν είχατε χειροκίνητη έως τώρα. Μην αποθαρρυνθείτε όμως, καθώς σε σύντομο χρονικό διάστημα θα την κρατάτε με άνεση. Το γεγονός πως τα βουρτσάκια αφαιρούνται με μία κίνηση βοηθά στο να έχετε επίσης μία οδοντόβουρτσα για όλους. Πέραν αυτού κατα τη διάρκεια της λειτουργίας το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να την περνάτε διαδοχικά πάνω και γύρω από κάθε δόντι ώστε να γίνεται σωστά το καθάρισμα. Η δική μου εμπειρία είναι ότι ακόμα και με ένα βούρτσισμα την ημέρα θα περιορίσετε την πέτρα και την πλάκα στα τα δόντια σας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι με μία κλασσική οδοντόβουρτσα. Τα βουρτσάκια είναι κάπως πιο ακριβά σε σχέση με τις κοινές οδοντόβουρτσες αλλά θα σας πρότεινα να αγοράσετε αρκετά μαζί ειδικά αν τη χρησιμοποιούν πολλά άτομα ταυτόχρονα. Έτσι θα πετύχετε καλύτερη τιμή στο κομμάτι. Προσωπικά βρήκα σετ των τεσσάρων στο Amazon και στα ελληνικά online φαρμακεία μόνο ζεύγη. Αγοράζοντας σετ πάντως το κάθε βουρτσάκι έχει δική του ξεχωριστή συσκευασία. Υπάρχουν ακόμα και «συμβατά» τρίτων κατασκευαστών αν θέλετε να εξοικόνομήσετε μερικά χρήματα ακόμα. Αν η οδοντόβουρτσα σας φαίνεται ακριβή να σας ενημερώσω ότι υπάρχουν και πιο οικονομικές στη σειρά Triumph (και όχι μόνο) που είτε δεν περιλαμβάνουν την εξωτερική οθόνη, είτε έχουν ένδειξη μπαταρίας χωρίς lcd, είτε έχουν μόνο τα βασικά προγράμματα. Πριν αγοράσετε πάντως ψάξτε στο διαδίκτυο (και όχι μόνο) για την καλύτερη τιμή. Όταν εγώ την βρήκα 110€ υπήρχαν και μαγαζιά που την πουλούσαν 250€! Το ουσιαστικό είναι ένα: Ακόμα και με την πιο απλή ηλεκτρική οδοντόβουρτσα θα πετύχετε απείρως καλύτερο αποτέλεσμα από μία χειροκίνητη, καθώς οι δονήσεις που κάνει ξεπερνούν κατα πολύ αυτές του χεριού σας. Δεν είναι θέμα τεμπελιάς δηλαδή, αλλά αποδοτικότητας. Σε κάθε περίπτωση συμβουλευτείτε και τον οδοντίατρό σας.

 Ολοκληρώνοντας να σημειώσω πως το άρθρο δεν είναι σε καμία περίπτωση «χορηγούμενο» (κοινώς δεν τα παίρνω από την Oral-B), και αντίστοιχα αποτελέσματα πιθανώς να έχετε και με άλλες ηλεκτρικές οδοντόβουρτσες. Προσωπικά όμως έμεινα πολύ ευχαριστημένος από αυτή μου την «επένδυση».

Καλά βουρτσίσματα!

Βιβλιοκριτική «Η Δουλειά και ο κόπος της – από τη ζωή μου» Ευάγγελος Παπαστράτος

Το τελευταίο διάστημα διάβασα αρκετές βιογραφίες. Η πρώτη για την οποία θα κάνω αναφορά και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν αυτή του Ευάγγελου Παπαστράτου, γνωστού καπνοβιομήχανου που ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία τσιγάρων στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Το βιβλίο λέγεται «Η δουλειά και ο κόπος της – από τη ζωή μου» και την έκδοση έχουν αναλάβει οι εκδόσεις Gema. Είναι αρκετά μεγάλο φυσικά, σχεδόν 300 σελίδες αλλά εγώ το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και το διάβασα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στο εξώφυλλο υπάρχει μία φωτογραφία του συγγραφέα από την παιδική του ηλικία.

Φωτογραφία με άδεια των εκδόσεων Gema

Ο Παπαστράτος γεννήθηκε το 1884 στο Αγρίνιο και έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία. Το βιβλίο πραγματεύεται ουσιαστικά όλη του τη ζωή αλλα κυρίως τις εμπειρίες του από τότε που άρχισε να εργάζεται στην αρχή ως παραπαίδι σε ένα μαγαζί του Αγρινίου (σε ηλικία 12 ετών) και στη συνέχεια ως κανονικός υπάλληλος. Η εκπαίδευσή του ήταν η βασική, πράγμα συνηθισμένο για τα χρόνια εκείνα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε σύντομα να αποκτήσει εμπορικό δαιμόνιο και σε ηλικία 22 ετών να ιδρύσει δική του εταιρεία μαζί με έναν συνεργάτη και να αρχίσει εμπόριο καπνών. Αν και αυτή η πρώτη εταιρεία δεν είχε μεγάλη ζωή λόγω του θανάτου του συνεργάτη του, συνέχισε μαζί με τον αδελφό του ιδρύωντας μία νέα, την «Αφοί Παπαστράτου». Στις σελίδες του βιβλίου θα βρείτε όλη την επαγγελματική του πορεία με αναφορές στις προσπάθειες που έκανε να προωθήσει τα ελληνικά καπνά στο εξωτερικό, να βελτιώσει την ποιότητά τους, που είχε σχέση τόσο με την παραγωγή τους όπως και με την επεξεργασία τους, αλλά και να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας για όσους δούλευαν στην επιχείρησή του. Μέσα στο πέρασμα του χρόνου βρέθηκε απέναντι σε προκλήσεις με προβλήματα που είχαν να κάνουν με συνεργάτες, με τη γραφειοκρατία αλλά και λόγω των πολέμων. Για παράδειγμα κατα τη διάρκεια της κατοχής ο Γερμανοί ουσιαστικά κατάσχεσαν όλον τον καπνό που είχε στις αποθήκες της η εταιρεία, χωρίς φυσικά αποζημίωση… Αργότερα όταν προσπάθησε να αυτοματοποιήσει την επικόληση της φορολογικής ταινίας πάνω στα κουτιά των τσιγάρων με ειδικές μηχανές, βρέθηκε μπροστά στις απαγορεύσεις του κράτους που ουσιαστικά προστάτευαν τους αντίπαλούς του επειδή δεν είχαν τις ίδιες μηχανές!

Θα σταθώ επίσης και σε δύο τρία σημεία που μου έκαναν εντύπωση (και θυμάμαι ακόμα). Το πρώτο, η προσωπική του παραδοχή πως αυτοβούλως θυσίασε τα παιδικά του και ανέμελα χρόνια για να εργαστεί από νωρίς, αν και ουσιαστικά αναγκάστηκε για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του. Το δεύτερο, η απίστευτη (για την εποχή μας) διαπίστωση ότι το ξύλο στα παιδιά (με μέτρο όπως αναφέρει) δεν είναι κακό. Και μιλάμε πάντα για έναν άνθρωπο που το έζησε αυτό ως αποδέκτης όχι επι θεωρητικής βάσης. Ο ίδιος δηλαδή παραδέχεται στο κείμενό του πως κάποιε φορές το ξύλο σαν παιδί τον συνέτισε. Αυτό φυσικά δεν είναι προτροπή από μέρους μου αν είστε γονείς αλλά απλή παρατήρηση με ένα θαυμαστικό και ίσως μια αφορμή για σκέψη. Το τρίτο και τελευταίο η αναφορά του σχετικά με τα θέματα υγείας που προέκυπταν από το κάπνισμα που είχαν ανακύψει πια τη δεκαετία του ’70 αν δεν κάνω λάθος. Παρόλο που κανείς δεν θα μπορούσε να του προσάψει ευθύνη να τα γνωρίζει όταν άρχισε το εμπόριο, εκείνος αναγνωρίζει το πρόβλημα που είχε προκύψει.

Το ουσιαστικό συμπέρασμα πάντως από το βιβλίο είναι για μένα ένα: Η επιτυχία στον εργασιακό τομέα (ηθική και υλική) και η καταξίωση απαιτεί πολύ μόχθο. Ο Παπαστράτος άρχισε από το μηδέν με ένα δάνειο 6.000 δραχμών (τότε) που ξεπλήρωσε στο ακέραιο. Και παρόλο που δεν είχε σπουδάσει, το εμπορικό δαιμόνιο το ανέπτυξε μεσα από την ίδια του την τριβή με το αντικείμενο που αγαπούσε και εξασκούσε. Ακόμα όμως κι αν είχε κληρονομήσει χρήματα ή μια «έτοιμη δουλειά» δεν θα μπορούσε να την κρατήσει χωρίς καθημερινή επίπονη εργασία. Τίποτα δεν γίνεται αυτόματα. Κι όλα αυτά πάντα με ένα αίσθημα ευθύνης, πατριωτισμού αλλά και τιμιότητας, ιδανικά που είχε από τα πρώτα του εργασιακά βήματα. Μαζί με τα αδέλφια του, που σιγά σιγά συσπείρωσε και έγιναν όλοι συνεργάτες στην εταιρεία του, κατάφερε να δημιουργήσει μία από τις πιο πετυχημένες βιομηχανίες στην Ελλάδα με σημαντικές εξαγωγές. Είναι λοιπόν ένα τρανό παράδειγμα πως η επιτυχία δεν είναι απαραίτητα γόνος της κομπίνας και της αρπαχτής αλλά και ούτε απαιτεί να είναι κάποιος πλούσιος εξ αρχής. Ακόμα περισσότερο δε ότι ο στόχος δεν είναι μόνο το χρήμα. Ο ίδιος στον επίλογο του βιβλίου σημειώνει «Τα παιδιά που ξεκινούν για τη ζωή, πρέπει να πιστεύουν σε κάτι, να έχουν κάποιο ιδανικό, πέρα από τον πόθο της οικονομικής επιτυχίας.»

Για περισσότερα διαβάστε το βιβλίο που σίγουρα σας προτείνω! Θα επανέλθω με περισσότερες ενδιαφέρουσες βιογραφίες.

Tripinview, εξερευνήστε τις ακτές της Ελλάδας

Το καλοκαίρι έρχεται και πολλοί από εσάς ίσως αναζητάτε μία ιδανική τοποθεσία για τις διακοπές σας. Η Ελλάδα διαθέτει μία τεράστια ακτογραμμή χάρη στα νησιά μας και τις πολλές παραλιακές τοποθεσίες στην Πελοπόνησσο αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα. Άλλες πασίγνωστες και δημοφιλείς, άλλες ερημικές και μόνο για «γνώστες». Με την εξέλιξη στην τηλεπισκόπηση και την συνεχή φωτογραφίση από δορυφόρους μπορούμε πια να δούμε σχεδόν κάθε σπιθαμή της Ελλάδας από ψηλά. Τι θα λέγατε όμως για μία ψηφιακή περιήγηση με φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας αλλά και βίντεο σαν να «πετάτε» πάνω από αυτές τις ατελείωτες παραλίες; Σίγουρα θα σκεφτήκατε το Google Maps αυτή τη στιγμή ή κάποια άλλη δημοφιλή υπηρεσία χαρτών. Ειδικά όμως για την περίπτωση των ακτογραμμών της Ελλάδας έχω μια πολύ καλύτερη πρόταση για να εξερευνήσετε τα υποψήφια μέρη ή ακόμα και αυτά που έχετε ήδη πάει. Την ανακάλυψα πρόσφατα και θα κάνω μία μίνι παρουσίαση σε αυτό το άρθρο. Η πρόταση αυτή λέγεται tripinview και είναι φυσικά μια ιστοσελίδα που θα σας παρουσιάσει με άλλη οπτική γωνία τις παραλίες της Ελλάδας. Οι δημιουργοί της λοιπόν πέταξαν με ελικόπτερο πάνω από τις παραλίες και τράβηξαν βίντεο αλλά και φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης τόσο πανοραμικές όσο και εστιασμένες τις οποίες μας προσφέρουν δωρεάν προς δική μας οπτική τέρψη. Διαδικασία που σίγουρα θέλει πολύ χρόνο! Από την ίδια τη σελίδα βρίσκουμε και την αποστολή της : «θέλουμε να βοηθήσουμε τους ταξιδιώτες όλου τον κόσμου να αποκτήσουν μια πιο ολοκληρωμένη και αληθινή εικόνα των προορισμών που εξερευνούν για τις διακοπές τους…» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Στην κεντρική σελίδα του tripinview μπορείτε να δώσετε το όνομα της περιοχής που θα θέλατε να δείτε (π.χ. Ζάκυνθος)

και η σελίδα θα σας φέρει τις πιο γνωστές περιοχές σε μορφή μωσαϊκού φωτογραφιών.

Κάνοντας κλικ πάνω σε κάθε μία από αυτές εμφανίζεται η περιγραφή της παραλίας που αναφέρει, το βάθος της, αν έχει άμμο ή βότσαλα, αν είναι οργανωμένη κ.λπ. Στη συνέχεια μπορείτε να πατήσετε ένα από τα δύο εικονίδια, είτε της φωτογραφικής, είτε του δεξιού βέλους για να δείτε κοντινές φωτογραφίες ή και βίντεο από το πέρασμα πάνω από την περιοχή που επιλέξατε.

Ειδικότερα για τις φωτογραφίες υπάρχει μια πιο μακρινή λήψη αλλά και εστιασμένες ώστε να μην σας ξεφύγει καμία λεπτομέρεια.

Μπορείτε φυσικά να τις δείτε διαδοχικά από αριστερά προς τα δεξιά ή να σταματήσετε την «παρουσίαση» σε όποια σας κεντρίσει το ενδιαφέρον και να επιλέξετε την πιο εστιασμένη.

Στο βίντεο απολαμβάνετε τη «θέα» μαζί με μία χαλαρή μουσική που παίζει το παρασκήνιο, την οποία μπορείτε μάλιστα να αλλάξετε επιλέγοντας από 3-4 διαφορετικά τραγούδια πατώντας σε ένα εικονίδιο νότας ή να την διακόψετε πλήρως. Τα βίντεο μάλιστα διατίθενται και σε αρκετές αναλύσεις από πολύ μικρή έως και High Definition 720p. Έτσι αν είστε στο δρόμο και βλέπετε τη σελίδα μέσω κινητού με μία σύνδεση 3G/4G δεν θα καταναλώσετε πολλά δεδομένα, ή αν είστε σε υπολογιστή ή σε δωρεάν hotspot θα δείτε το περιεχόμενο σε υψηλή ευκρίνεια. Στο δεξί μέρος βλέπετε μία μικρογραφία του χάρτη της περιοχής που έχετε επιλέξει μαζί με ένα μικρό ελικόπτερο πάνω στο χάρτη που δείχνει σε πιο σημείο βλέπετε φωτογραφίες. Αυτό μπορείτε να το σύρετε πάνω στο χάρτη σε σημεία που εμφανίζονται μικρές κόκκινες βούλες που αντιπροσωπεύουν τα σημεία που έχουν γίνει οι λήψεις.

Η υπηρεσία βρίσκεται σε beta (δοκιμαστική λειτουργία) και στο μέλλον θα συμπεριλάβει και δυνατότητα αναζήτησης παραλιών με συγκεκριμένα κριτήρια (π.χ. οικογενειακές, κοσμοπολίτικες, περιπετειώδεις κ.λπ) αλλά και πληροφορίες για κοντινά καταλύματα, αξιοθέατα και επιχειρήσεις στις περιοχές που βλέπουμε. Η σελίδα είναι επίσης διαθέσιμη και στα Αγγλικά ώστε να μπορείτε να την προτείνετε και σε φίλους από το εξωτερικό που θα ήθελαν να επισκεφτούν την Ελλάδα.

Για όσους διαθέτουν επιχειρήσεις σε παραλιάκά σημεία υπάρχει δυνατότητα καταχώρισης της επιχείρησής τους χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη φόρμα που θα βρούν από το μενού στο πάνω μέρος της σελίδας.

Καλές εξερευνήσεις!

Και μιας και συζητάμε για παραλίες αν θέλετε υπογράψτε ενάντια στο νέο νομοσχέδιο που προσπαθεί να τις ιδιωτικοποιήσει.

https://secure.avaaz.org/en/petition/Ypoyrgo_Oikonomikon_G_Stoyrnara_Ypografoyme_Ohi_sto_xepoylima_ton_Ellinikon_paralion/?dMKCncb

Αναζητώντας λογισμικό για τον υπολογιστή σας.

Η χρήση του υπολογιστή προϋποθέτει την ύπαρξη λογισμικού (προγραμμάτων) που εκτελεί για να μας δώσει κάποια επιθυμητά αποτελέσματα. Το βασικότερο είναι το λειτουργικό σύστημα  που είναι βάση για τις υπόλοιπες εφαρμογές που εκτελούνται. Το λογισμικό είναι μία αρκετά παρεξηγημένη έννοια γιατί σε αντίθεση με το υλικό του υπολογιστή είναι άυλο και ουσιαστικά το αντιλαμβανόμαστε εκ του αποτελέσματος. Βλέπουμε γραφικά, κείμενα, εικόνες, βίντεο κ.λπ που στην πραγματικότητα δημιουργούνται από εντολές που εκτελεί ο υπολογιστής στο “υπόβαθρο”. Ο τυπικός χρήστης ενός υπολογιστή δυσκολεύεται  να κατανοήσει το χρόνο και τον κόπο που απαιτείται για να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα. Εξ ου και η πλειοψηφία των χρηστών θεωρεί ανούσιο ή παράλογο να “αγοράσει” λογισμικό. Στη πραγματικότητα βέβαια πολύ δύσκολα κάποιος θα αγοράσει λογισμικό. Αυτό που αγοράζουμε είναι στο 99,9% των περιπτώσεων μία “άδεια χρήσης” του λογισμικού. Αν αγοράζαμε το ίδιο το λογισμικό θα είχαμε πρόσβαση σε όλον τον κώδικά του ώστε να μπορέσουμε να τον μεταβάλλουμε. Αυτό ισχύει βέβαια και στις περιπτώσεις που μιλάμε για το λογισμικό ανοικτού κώδικα (open source) που όμως δεν είναι απαραίτητα και δωρεάν.

Ας δούμε όμως όλες τις επιλογές που έχουμε αναζητώντας λογισμικό. Παρόλο που το λειτουργικό σύστημα είναι και αυτό λογισμικό θα θεωρήσω ότι κάποιος ήδη έχει υπολογιστή με εγκατεστημένο λειτουργικό σύστημα. Είτε αυτό λέγεται Windows, είτε Linux, είτε MAC OS ή ακόμα και κάποιο πιο σπάνιο σύστημα.

Δωρεάν λογισμικό (και πως θα το βρείτε)

Σε αυτή την κατηγορία μπορείτε να βρείτε εφαρμογές κάθε είδους, είτε ανοικτού κώδικα είτε όχι. Χρησιμοποιώντας κάποια μηχανή αναζήτησης μπορείτε να δώσετε λέξεις κλειδιά που αφορούν το αντικείμενο της εφαρμογής μαζί με τη λέξη free Π.χ. Free Audio editing software. Προσοχή όμως γιατί πολλές σελίδες σας οδηγούν και σε εφαρμογές που κατεβάζετε μεν δωρεάν αλλά στην πραγματικότητα αφορούν την επόμενη κατηγορία. Φροντίστε λοιπόν να βλέπετε πως πράγματι η εφαρμογή που κατεβάζετε είναι δωρεάν και η πηγή είναι είτε ο ίδιος ο κατασκευαστής ή κάποια ασφαλής σελίδα (π.χ. cnet, tucows κ.λπ) . Υπάρχουν πάντως και ιστοσελίδες αφιερωμένες ειδικά στο δωρεάν λογισμικό.

Μία άλλη επιλογή που έχετε για να μην χρειαστεί να αγοράσετε κάποια εφαρμογή είναι οι προεκδόσεις (beta) που κυκλοφορούν οι developers που ουσιαστικά είναι υπό ανάπτυξη αλλά δεν έχουν τελειοποιηθεί. Αυτές δίνονται δωρεάν ώστε οι χρήστες να εντοπίσουν προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν. Αν και αυτές οι εφαρμογές δεν είναι πάντα απόλυτα σταθερές, συχνά κάνουν τη δουλειά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Κάποιες φορές μάλιστα οι beta testers επιβραβεύονται με κάποια έκπτωση σε περίπτωση που η τελική εφαρμογή είναι επί πληρωμή, λαμβάνοντας ένα κωδικό έκπτωσης στο email τους.

Ένας ακόμα τρόπος να αποκτήσετε κάποιο πρόγραμμα δωρεάν είναι να βοηθήσετε τον developer. Μικρότερες εταιρείες λογισμικού θα σας παραχωρήσουν μία άδεια, αν τους βοηθήσετε να μεταφράσουν το περιβάλλον εργασίας (μενού, μηνύματα κ.λπ) σε κάποια άλλη γλώσσα από τα αγγλικά ή αν κάνετε μία ανάρτηση στο blog σας ή στην ιστοσελίδα σας παρουσιάζοντας το λογισμικό τους. Ρίξτε μία πιο βαθιά ματιά στις ιστοσελίδες των εφαρμογών για να βρείτε τέτοιες πληροφορίες.

Τέλος εξετάστε την περίπτωση να “δικαιούστε” δωρεάν λογισμικό λόγω κάποιας ιδιότητάς σας (π.χ. ακαδημαϊκός ή φοιτητής), ή να έχετε κάποια έκπτωση εξ αιτίας της (δείτε και πιο κάτω).

Να σημειώσω εδώ πως κάποιες εφαρμογές αν και δωρεάν ζητούν την οικονομική σας υποστήριξη για να μπορέσει ο δημιουργός να συνεχίσει την ανάπτυξή τους. Αν λοιπόν τις βρίσκετε χρήσιμες ακόμα κι ένα μικρό ποσό μπορεί να βοηθήσει κάποιον ανεξάρτητο developer, έστω και σαν αναγνώριση των κόπων του και του αλτρουισμού του. Πατήστε λοιπόν το κουμπί donate (δωρεά) και δώστε… ό,τι έχετε ευχαρίστηση.

Δοκιμαστικές εκδόσεις λογισμικού

Ένα βήμα πιο πέρα από τις δωρεάν εφαρμογές είναι αυτές που ναι μεν είναι επί πληρωμή αλλά σας δίνουν μία περίοδο χάριτος για να τις δοκιμάσετε ή λειτουργούν με περιορισμούς ώστε να δείτε αν σας “κάνουν”. Στην πρώτη περίπτωση το πρόγραμμα λειτουργεί κανονικά και όταν λήξει η δοκιμαστική περίοδος εμφανίζει μήνυμα για την αγορά του. Στην δεύτερη περίπτωση κάποιες πιο προχωρημένες λειτουργίες δεν λειτουργούν ή εκτελούνται για περιορισμένο αριθμό προσπαθειών. Υπάρχουν κι άλλα που συνεχίζουν να λειτουργούν εσαεί αλλά εμφανίζουν συχνά “ενοχλητικά” μηνύματα για να τα αγοράσετε όταν λήξει η δοκιμαστική περίοδος. Αυτά τα προγράμματα έχουν δύο πλεονεκτήματα. Αφενός σας επιτρέπουν να δείτε τον τρόπο λειτουργίας τους και να αποφασίσετε αν αξίζει να τα αγοράσετε, αφετέρου αν ψάχνετε κάποια εφαρμογή που θα χρησιμοποιήσετε για λίγες φορές μπορείτε να τα εκμεταλλευτείτε χωρίς να τα αγοράσετε. Συχνά θα τα βρείτε με ονομασίες όπως Trial, Demo, Shareware. Σχεδόν όλες οι  μεγάλες εταιρείες λογισμικού (π.χ. Microsoft, Adobe, Corel κ.λπ) προσφέρουν Trial εκδόσεις για τις εφαρμογές τους που λειτουργούν πλήρως για ένα διάστημα.

Επί πληρωμή λογισμικό (και πως θα πληρώσετε λιγότερα…)

Αν δεν βρείτε λύση στις ανάγκες σας με δωρεάν λογισμικό ή βρήκατε χρήσιμη κάποια δοκιμαστική έκδοση ίσως πρέπει να σκεφτείτε αν αξίζει να αγοράσετε μία άδεια για επί πληρωμή λογισμικό. Εδώ μπαίνει στη μέση το πορτοφόλι σας φυσικά. Αν η εφαρμογή που αναζητάτε σας φαίνεται ακριβή σκεφτείτε πρώτα αν τα χρήματα που θα διαθέσετε σας γλιτώσουν χρόνο και ενέργεια. Γιατί να παλεύετε ώρες με μία δωρεάν εφαρμογή να κάνετε κάτι που με λίγα χρήματα μπορείτε να ολοκληρώσετε σύντομα; Αν είστε επαγγελματίας μια εμπορική εφαρμογή μπορεί να σας επιστρέψει χρήματα και να την θεωρήσετε σαν επένδυση. Ακόμα κι αν η χρήση είναι προσωπική όμως, οι εφαρμογές που πληρώνετε περιλαμβάνουν συχνά και υποστήριξη για τη χρήση τους ή προβλήματα που προκύπτουν και δωρεάν μελλοντικές αναβαθμίσεις για κάποιο διάστημα. Από την άλλη δεν είναι ανάγκη να ξοδέψετε μία περιουσία για να αγοράσετε το “καλύτερο” πρόγραμμα αν χρησιμοποιήσετε μόνο 2-3 βασικές λειτουργίες του που έχουν κι άλλα δωρεάν ή πολύ φτηνότερα προγράμματα. Μπορείτε όμως να πετύχετε και εκπτώσεις στα προγράμματα που θέλετε να αγοράσετε. Οι περισσότερες εφαρμογές πωλούνται πια και σε ηλεκτρονική μορφή (download) χωρίς να χρειαστεί να αγοράσετε ένα πακέτο με CD/DVD εγκατάστασης. Έτσι μπορείτε να τις βρείτε σε διαφορετικά online shops με μικρότερες τιμές εκτός από τη σελίδα της εταιρείας που τις εκδίδει. Κάποιες φορές επίσης μπορείτε να βρείτε παλιότερες εκδόσεις που συχνά δίνονται φτηνότερα αν ξέρετε ότι δεν έχετε ανάγκη τις πιο τελευταίες  και εξελιγμένες λειτουργίες του προγράμματος. Φτηνότερες ή και δωρεάν εφαρμογές που κανονικά πωλούνται μπορείτε να βρείτε ακόμα και σε μορφή προσφοράς ανά διαστήματα που μπορεί να κάνει κάποια εταιρεία. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο πολλές φορές με αφορμή κάποια “επέτειο” ή παρουσίαση επόμενης έκδοσης λογισμικού κυκλοφορούν πλήρεις εκδόσεις δωρεάν για μικρό διάστημα. Για αυτές τις προσφορές μπορείτε να ενημερωθείτε αν εγγραφείτε σε newsletters των εταιρειών που εκδίδουν το λογισμικό που σας ενδιαφέρει, ή από sites με ειδήσεις τέτοιου ύφους. Εκτός αυτού μπορείτε να βρείτε εκπτωτικά κουπόνια σε διάφορες σελίδες στον αχανή παγκόσμιο ιστό που μπορούν να μειώσουν σημαντικά τα χρήματα που θα δώσετε. Αρκετές φορές μάλιστα αυτά εφαρμόζονται αθροιστικά ακόμα και στις περιόδους που ήδη η εταιρεία προσφέρει έκπτωση στο καλάθι της όπως αναφέρθηκε νωρίτερα. Ψάξτε πάλι στις μηχανές αναζήτησης για coupon ή discount code για τη εφαρμογή που ζητάτε. Αν έχετε ήδη κάποια παλιότερη έκδοση ενός προγράμματος οι εταιρείες προσφέρουν μειωμένη τιμή για την αναβάθμιση (upgrade) στην επόμενη έκδοση. Οι “τίμιες” μάλιστα εταιρείες την προσφέρουν δωρεάν εάν αγοράσατε την “παλιά” έκδοση λίγο πριν κυκλοφορήσει η νέα. Μία τελευταία τεχνική για να αγοράσετε φτηνότερα λογισμικό είναι τα λεγόμενα πακέτα ή bundles. Ουσιαστικά είναι μία σειρά από προγράμματα που προσφέρονται σε μία τιμή σημαντικά μειωμένη (π.χ.> 75%) από το άθροισμα των τιμών τους σαν ξεχωριστές εφαρμογές. Το θετικό είναι ότι με ένα “μικρό” ποσό (πχ. ~20€) αγοράζετε 8-10 εφαρμογές σε τιμή που θα αγοράζατε μία (ή και καμία…). Το αρνητικό είναι πως τις περισσότερες φορές μέσα στο πακέτο περιλαμβάνονται και εφαρμογές που ίσως δεν βρίσκετε χρήσιμες ή που δεν είναι αντάξιες των προσδοκιών σας. Επιπλέον αυτά τα bundles προσφέρονται για περιορισμένο διάστημα, συνήθως βέβαια αρκετό για να δοκιμάσετε τα αντίστοιχα trials. Αν όμως έστω και 2-3 αξιόλογες εφαρμογές μαζί ξεπερνούν σημαντικά το κόστος του bundle τότε ίσως είναι καλή ιδέα να το εκμεταλλευτείτε, και να τις “βουτήξετε” φτηνά.

Ειδικά για τις εφαρμογές φορητών συσκευών (tablets, κινητά) μπορείτε να βρείτε και εφαρμογές που “παρακολουθούν” τις τιμές των ηλεκτρονικών καταστημάτων (App Store, Google Play κ.λπ) και σας ειδοποιούν όποτε αλλάζουν. Ενδεικτικά αναφέρω το appshoper.com που “κοιτά” το AppStore της Apple.

Αν σε αυτό το σημείο περιμένατε να σας πω πως θα βρείτε “πειρατικό” λογισμικό ατυχήσατε. Η αλήθεια είναι πως όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε περάσει και από αυτήν την κατηγορία, που αν και “εύκολη” δεν είναι ίσως η τιμιότερη, και κάποιες φορές ενέχει και κινδύνους. Το άρθρο αυτό δεν έχει σαν σκοπό ούτε να “δικαιολογήσει” τα εκατομμύρια που βγάζουν ίσως κάποιες εταιρείες από το λογισμικό τους αλλά ούτε και να δικαιώσει τους “πειρατές”. Η συζήτηση για την αμοιβή για άυλες δημιουργίες αλλά και τα πνευματικά δικαιώματα εν γενεί είναι πολύ μεγάλη, και ίσως αναπτύξω τις ιδέες μου σε κάποιο άλλο άρθρο. Προσωπικά χωρίς να το παίζω “αθώα περιστερά” έχω προσπαθήσει να αγοράζω προγράμματα (όταν δεν βρίσκω κάτι δωρεάν) που καλύπτουν τις ανάγκες μου και τα βρίσκω σε τιμές που θεωρώ λογικές για όσα προσφέρουν. Ούτε λίγο ούτε πολύ εξασκώντας τις τεχνικές που σας ανέφερα τα τελευταία χρόνια έχω στη συλλογή μου αρκετές δεκάδες άδειες λογισμικού που είτε αγόρασα σε καλές τιμές, είτε βρήκα δωρεάν. Γενικότερα  πιστεύω ότι υπάρχουν και “τίμιες” εναλλακτικές λύσεις αν δεν θέλουμε να ανοίξουμε το πορτοφόλι μας. Από την άλλη όμως θεωρώ πως ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Εσείς τι λέτε;

Ζώντας με 1 δολάριο την ημέρα

Είναι αρκετά σύνηθες τα τελευταία χρόνια, όταν ακούμε οικονομικές ειδήσεις, ή αυτές που αϕορούν τη ϕτώχια και χώρες του «τρίτου κόσμου» (λες και η γη δεν είναι μία…) να γίνεται αναϕορά στους ανθρώπους που «ζουν με ένα δολάριο την ημέρα», ή και λιγότερο. Οι περισσότεροι από εμάς στο άκουσμα αυτής της ϕράσης δυσκολευόμαστε να αντιληϕθούμε τι σημαίνει. Όσο κι αν κάνουμε αναγωγές στο κόστος ζωής σε αυτές τις χώρες ή τις ισοτιμίες των τοπικών νομισμάτων σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο, και στα αγαθά που κοστίζουν λιγότερο ή δεν υϕίστανται καν ως επιλογές για αυτούς τους ανθρώπους, η οπτική μας είναι κάπως θολωμένη.
Πρόσϕατα, έπεσα πάνω σε ένα ντοκιμαντέρ στο Youtube και κατ’ επέκταση σε μία ιστοσελίδα που παρουσιάζει αυτή την πραγματικότητα εκ των έσω. Μία ομάδα τεσσάρων ϕοιτητών από την Αμερική αποϕάσισε να περάσει δύο μήνες του καλοκαιριού τους ξοδεύοντας μόνο 1 δολάριο τη μέρα σε ένα χωριό της Γουατεμάλας. Το χωριό λέγεται Peña Blanca και βρίσκεται εδώ.

Αυτή την προσπάθεια την κατέγραψαν με κάμερες και το υλικό που προέκυψε έγινε το ντοκιμαντέρ στο οποίο αναϕέρομαι. Ούτε λίγο ούτε πολύ στα 5λεπτα επεισόδια που θα βρείτε και στο YouTube διαπιστώνει κανείς πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαβίωση. Οι ϕοιτητές τα βρήκαν μπαστούνια από την πρώτη μέρα, πάνω σε θέματα διατροϕής, υγειονομικής περίθαλψης, εύρεσης εργασίας. Η συνέχεια ήταν μία προσπάθεια να βοηθήσουν το χωριό κατά το δυνατό αλλά και να προωθήσουν το ντοκιμαντέρ κάνοντας το γύρο της Αμερικής και προβάλλοντάς το σε τοπικές κοινωνίες για ευαισθητοποίηση. Τώρα βρίσκονται στα σύνορα της Συρίας για να ένα παρόμοιο πρόγραμμα. Η σελίδα όπως και το βίντεο στο YouTube λέγεται living on one.
Η αλήθεια είναι πως ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι τόσο να σας προτρέψει να ενισχύσετε την προσπάθειά τους (πράγμα που μπορείτε να κάνετε ϕυσικά) αλλά να αϕιερώσετε λίγο από το χρόνο σας (τα επεισόδια είναι 5λεπτα) για να δείτε με άλλη ματιά τη ζωή όσων έχουν δυσκολίες. Και στις μέρες μας αυτοί είναι και πολύ πιο κοντά από την Peña Blanca ακόμα κι αν δεν ζουν με ένα δολάριο (ή ευρώ) τη μέρα. Παρόλο που το blog είναι τεχνολογικής ϕύσεως κατά κύριο λόγο, αποϕάσισα να κάνω αυτή την «εξαίρεση» χωρίς καμία πολιτική χροιά, περισσότερο ανθρωπιστική θα έλεγα. Πιο πολύ με σκοπό να αναλογιστούμε αϕενός τις συνθήκες αυτές, αϕετέρου να εκτιμήσουμε λίγο παραπάνω όσα έχουμε.

Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον.